Jeśli rewolucja socjalna nie zniesie państwa nazajutrz po swym zwycięstwie, zwycięstwo to okaże się płonne, a wyzwolenie mas równie odległe jak i poprzednio.
Michał Bakunin

Jesteś na archiwalnej wersji strony internetowej - przejdź na aktualną wersję rozbrat.org

Życie w cieniu muru. Relacja z pokazu filmu „5 rozbitych kamer”

Aleksandra Tersa

5 rozbitych kamerJohn Dugard  pisał: „Istnieją, szczególnie w Trzecim Świecie, inne reżimy, które gwałcą prawa człowieka, ale nie ma drugiego takiego przypadku reżimu wspieranego przez Zachód, który odmawia samostanowienia i praw człowieka dla narodu rozwijającego się i który czyni to od tak dawna. Wobec tego jasne, że Okupowane Terytoria Palestyńskie stanowią egzamin dla Zachodu, egzamin, który świadczyć będzie o jego przywiązaniu dla praw człowieka. Jeśli Zachód nie zda tego egzaminu, niech nie oczekuje, że kraje świata rozwijającego się traktować będą poważnie sprawę łamania praw człowieka u nich,  a wygląda właśnie na to, że Zachód nie zda tego egzaminu...” (1)

„Stare blizny się nie goją. W ich miejscu pojawiają się nowe”. Tymi słowami wprowadza widza w swój debiut filmowy reżyser Emad Burnat. Metafora ta zawiera w sobie kwintesencję tego, czego doświadczają na co dzień mieszkańcy Palestyny, a dokładniej wsi Bil'in położonej na Zachodnim Brzegu. Film opowiada w bardzo osobisty i subiektywny sposób o wieloletniej walce palestyńskich rolników z izraelska opresją. W konflikcie bierze udział sam autor jednak nie tylko jako dokumentujący wydarzenia operator, ale przede wszystkim jako aktywista chroniący  bezpieczeństwa swojej żony i ukochanych dzieci. Emad Burnat stworzył bardzo przekonywający obraz filmowy, operujący językiem, który z łatwością może dotrzeć do zachodnioeuropejskiego widza i zapewne istotnie wpłynąć na jego sposób myślenia o tym, z jaką tragedią mamy realnie do czynienia. To przede wszystkim jednak mocny film o sile walki o swą ziemię, swoją wartość, godność i zachowanie kulturowej tożsamości. Opis filmu znajdziecie TUTAJ.

Dokument „5 rozbitych kamer”, bo o nim mowa, miałam okazję obejrzeć tydzień temu (24.01.13.) na specjalnym pokazie przedpremierowym w poznańskiej Muzie. Oprócz projekcji filmu, w sali przepełnionej widownią, wyświetlono trzy wyśmienite animacje stworzone przez artystów o palestyńskich korzeniach, a przygotowane przez Animation Across Borders. Były to HIDE-AND-SEEK Dia' Al Azzeha, HOUSE Ahmada Saleha oraz w szczególności przeze mnie polecany  MISSING Tariqa Rimawi.

Po projekcjach rozpoczął się panel dyskusyjny poświęcony konfliktowi palestyńsko-izraelskiemu. Zaproszeni goście Dominik Mierzejewski (Kampania Solidarności z Palestyną) oraz dr Jacek Zydorowicz (kulturoznawca; WNS/UAM) przedstawili historię walk wyzwoleńczych na okupowanych przez państwo Izrael terenach jak i próbowali odpowiedzieć na pytania o rolę kamery w ruchu oporu oraz jak jako odbiorcy możemy patrzeć na takiego typu film jak „5 rozbitych...”? Czy to dzieło sztuki? Czy akt oporu? Czy to jest skuteczna forma oporu? Dyskusje prowadził i moderował Roman Kurkiewicz, dziennikarz (m.in. Gazeta Wyborcza, TOKfm) i były redaktor naczelny Przekroju, który uczestniczył w delegacji parlamentarnej do Strefy Gazy w grudniu 2012.

Ciekawie opowiadał przede wszystkim Dominik Mierzejewski, który rozdał publiczności ulotki z cenną wiedzą na temat polityki Izraela jako krwawego okupanta. Przedstawiciel Kampanii Solidarności z Palestyną opowiedział m.in. o zasługach grup wyzwoleńczych skupionych w ok ół anarchistycznej grupy Anarchist Against the Wall jak i rozwinął kontrowersyjny wątek pokazany w filmie Burnata a mianowicie częste aresztowania dzieci palestyńskich, które są zabierane rodzicom w środku nocy. Według statystyk, w więzieniach obecnie znajduje się kilkaset niepełnoletnich, nawet poniżej 10 roku życia (sic!), za m.in. rzucanie kamieniami w żołnierzy izraelskich, bądź po prostu branie udziału w „nielegalnych demonstracjach”. Organizatorami panelu dyskusyjnego byli Planete+Doc Film Festival, Against Gravity oraz Kino Muza.

Osobiście zachęcam właścicieli Muzy oraz osoby w niej pracujące i działające, do organizowania w najbliższym czasie i w ogóle, projekcji i spotkań o podobnym charakterze.

Na zakończenie warto wymienić kilka interesujących faktów z jednej z rozdanych ulotek, w której Palestyna słusznie ukazana jest jako współczesna ofiara apartheidu.

Apartheid – system ucisku i segregacji rasowej, który dotknął RPA od 1948 r. aż do połowy lat 90., trwa aż do dziś w Izraelu i na Okupowanych Terytoriach Palestyńskich.

Uchwalona w 1976 r. przez ONZ  Międzynarodowa Konwencja o Przeciwdziałaniu i Karaniu Zbrodni Apartheidu określa apartheid jako „nieludzkie działania podejmowane w celu ustanowienia bądź utrzymania panowania jednej grupy ludzi nad inną rasową grupą ludzi oraz ich systematycznego ucisku.” Zgodnie z artykułem drugim Konwencji, do tych nieludzkich działań zalicza się:

- odmowę prawa do życia i własności

- narzucenie warunków życia obliczonych na spowodowanie całkowitego bądź częściowego fizycznego wyniszczenia

- stworzenie warunków uniemożliwiających pełny rozwój, w szczególności zaś pogwałcenie podstawowych praw i wolności człowieka w tym m.in. prawa do edukacji, do pracy czy do identyfikacji narodowej

-wszelkie środki mające na celu podział ludności wzdłuż linii rasowych poprzez:

  • tworzenie odseparowanych rezerwatów i gett członków danej grupy czy grup rasowych
  • zakaz małżeństw mieszanych między członkami odmiennych grup rasowych
  • wywłaszczanie nieruchomości należących do członków danej grupy czy grup rasowych

Rząd izraelski jest winny wszystkich tych nieludzkich działań przeciwko narodowi palestyńskiemu.

ŻYCIE I WOLNOŚĆ

Od września 2000 r. armia izraelska zabiła ponad 6500 mężczyzn, kobiet i dzieci palestyńskich na Okupowanych Terytoriach Palestyńskich ( w tym samym czasie zginęło około tysiąca Izraelczyków). Ponadto , wielu Palestyńczyków poniosło śmierć wskutek braku dostępu do opieki medycznej (patrz www.phr.org.il). Poprzez ostatnich kilka lat 60 kobiet palestyńskich na Zachodnim Brzegu było zmuszonych rodzić na punktach kontrolnych, w wyniku tego zmarła ponad połowa dzieci i niektóre kobiety.

W więzieniach izraelskich znajduje się dziś ponad 10000 więźniów palestyńskich, w tym ponad 300 dzieci. Wielu z nich pozostaje uwięzionych w ramach systemu „aresztu administracyjnego” - tj. bez wyroku ani procesu, podobnie jak w Guantanamo.

DOSTĘP, ZAMIESZKANIE I WOLNOŚĆ PRZEMIESZCZANIA SIĘ

Od 1967 r. Izrael bezustannie kontroluje dostęp do Okupowanych Terytoriów Palestyńskich oraz regularnie bez żadnych wyjaśnień odsyła ludzi pragnących się tam dostać na lotnisko czy przejście graniczne z Jordanią. Obecnie ta polityka „zakazu wstępu”dramatycznie się rozszerza. Kimkolwiek jesteś – przyjeżdżającym na wakacje członkiem rodziny, czyimś narzeczonym czy narzeczoną, studentem, nauczycielem, pracownikiem organizacji praw człowieka, przedsiębiorcą, robotnikiem – grozi ci odesłanie z powrotem do najbliższego samolotu czy autobusu (…).

GETTA I GRABIEŻ ZIEMI

Najwidoczniejszym przejawem systemu apartheidu na Okupowanych Terytoriach Palestyńskich pozostaje izraelski mur apartheidu. Choć w 2004 r. ONZ uchwaliła rezolucję, wzywająca Izrael do rozbiórki budowanego na ziemi palestyńskiej muru oraz do wypłaty odszkodowań dla osób, które w wyniku jego budowy ucierpiały bądź utraciły mienie, to jego budowa jest dziś niemal ukończona. Mur wcina się głęboko w Zachodni Brzeg i niemal całkowicie okrąża część największych skupisk ludności palestyńskiej, służąc grabieży ogromnych połaci najżyźniejszych ziem i największych źródeł wody w interesie pół miliona nielegalnych kolonizatorów izraelskich. W ten sposób miasta i wsie palestyńskie zmieniają siew izolowane getta, nękane najazdami armii izraelskiej, całkowitymi blokadami i nieraz kilkutygodniowymi godzinami policyjnymi.

Strefa Gazy, w której zgodnie z obliczeniami Banku Światowego już 87% ludności żyje w nędzy, została w 2007 r. odcięta przez Izrael od reszty świata – jej mieszkańcy zdani są zatem na ryzykowny przemyt podstawowych dóbr tunelami z Egiptu. Inwazja wojskowa na Strefę Gazy w grudniu 2008 r. i styczniu 2009 r. kosztowała życie ponad 1400 Palestyńczyków – jedna czwarta z nich to dzieci. Oblężenie trwa nadal...(2)

Więcej na temat samej Kampanii tu (http://www.kampania-palestyna.pl/)

Przypisy:

(1 ) Z informacji zawartych w broszurach Polskiej Kampanii Solidarności z Palestyną
(2) tamże

Nie masz uprawnień, aby dodawać komentarze. Musisz się zarejestrować

Translate page

Belarusian Bulgarian Chinese (Simplified) Croatian Czech Danish Dutch English Estonian Finnish French German Greek Hungarian Icelandic Italian Japanese Korean Latvian Lithuanian Norwegian Portuguese Romanian Russian Serbian Spanish Swedish Ukrainian