Mieszkania w ręce potrzebujących lokatorów i lokatorek. Oświadczenie Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów

Pod koniec maja br. w Poznaniu rusza program miejski, zgodnie z którym docelowo zamierza się przeznaczyć ponad 50 tzw. mieszkań treningowych. WSL nazywa te lokale "socjalnymi mieszkaniami wspólnymi ze wsparciem". Nie uważamy, aby lokatorzy mieszkań socjalnych w większości przypadków potrzebowali szczególnej terapii. Fakt trudnego położenia mieszkaniowego i socjalnego najczęściej nie wynika z ich indywidualnych cech psychicznych czy niedostosowania, lecz systemowego wykluczenia oraz niemożliwości ochrony swoich praw.

Przejawem wykluczenia jest również fakt, że lokatorzy, którym bezwzględnie należało się mieszkanie socjalne (np. na mocy wyroku sądu), musieli czekać kilka, a nawet kilkanaście lat na jego przydział. Wykluczanie oznaczało także rosnące zadłużenie czynszowe całych grup mieszkańców oraz wzrastającą liczbę brutalnych eksmisji "na bruk" czy "czyszczenia kamienic", których byliśmy w ostatnich latach świadkami. Dlatego oddanie 50 mieszkań na potrzeby najbardziej potrzebujących mieszkańców i mieszkanek, uważamy za wyraźny postęp w zmianie priorytetów poznańskiej polityki społeczno-mieszkaniowej, której dotychczasowymi beneficjentami byli przede wszystkim deweloperzy, kamienicznicy i politycy pokroju Filipa Kaczmarka. Wreszcie kolejne mieszkania komunalne nie zostały zawłaszczone przez spekulantów, ale znalazły się w rękach kobiet z dziećmi z przytułków dla bezdomnych, seniorek z "czyszczonych kamienic", chorych walczących o przetrwanie, ofiar nielegalnych wysiedleń. Dlatego WSL bezpośrednio włączyło się w zasiedlanie "mieszkań wspólnych ze wsparciem" i podpisało w tym zakresie umowę z miastem. Będziemy też monitorować przebieg programu i dbać, aby zyskały na tym najbiedniejsze warstwy mieszkańców naszego miasta.

Przejęcie przez najbardziej potrzebujących 50 mieszkań jest kolejnym spełnieniem naszych postulatów obok uruchomienia programu budowy mieszkań komunalnych, likwidacji osiedla kontenerowego, zaprzestania ściągania przez miasto pieniędzy od osób czekających na lokale socjalne (tzw. regresy), polepszenia warunków bytowych społeczności imigrantów romskich. Udało nam się skutecznie ograniczyć liczbę eksmisji. Jeszcze niedawno, nasze żądania były uznawane za populistyczne — opór lokatorów zmusił jednak władze i elity miasta do ustępstw i zmian.

Poznań, 21.05.2017 r.