rozbrat.org

Początek działalności antymilitarystycznej w Poznaniu sięga połowy lat 80-tych. Wówczas powstał ogólnopolski ruch "Wolność i Pokój". Celem tego, działającego w czasie komunistycznej dyktatury, ruchu była walka o rozbrojenie militarne bloków po obu stronach żelaznej kurtyny. WiP w praktycznej działalności zajmował się głównie walką o zniesienie przymusowej służby wojskowej. W tym czasie w więzieniach przebywało kilkudziesięciu objectorów. W wyniku spektakularnych protestów w 1988 r. państwo wprowadziło możliwość odrabiania służby zastępczej dla osób powołujących się na sprzeciw sumienia.

W Poznaniu w latach 1988 - 1989 ruch obejmujący 90% studentów, poprzez masowe bojkoty studium wojskowego, doprowadził do usunięcia na stałe przymusowego szkolenia wojskowego z uczelni. Ostatecznie dzięki akcjom WiP i NZS (Niezależny Związek Studentów) w 1988 r. radykalnie skrócono także służbę zastępczą.

Prawo to w następnych latach wielokrotnie okazywało się być jednak fikcją. Mimo zmniejszenia się skali represji do więzień nadal trafiali kolejni antymilitaryści. WiP nigdy oficjalnie nie przestał działać jednak jego aktywność na początku lat 90-tych przejęła w Polsce Federacja Anarchistyczna. Przez następne lata w Poznaniu kontynuowano prowadzenie biur porad dla osób ubiegających się o służbę zastępczą. Od 1992 roku pomoc taką oferowało Stowarzyszenie "Objector", a od 1994 r. do dnia dzisiejszego Pogotowie Antywojskowe "Szwejk". Cały czas organizowane były demonstracje i akcje bezpośrednie przeciwko represjonowaniu za odmowę służby wojskowej. W 1997 r. m.in. podczas sprawy w sądzie wojskowym w Poznaniu, przeciwko 23 - letniemu pacyfiście skazanemu na 1,5 roku więzienia, kilkadziesiąt osób okupowało salę obrad, a przerażonych sędziów uwalniać musiała policja i straż pożarna. Liczne demonstracje odbywały się także przeciwko wstąpieniu Polski w struktury NATO, podczas konfliktu w byłej Jugosławii i podczas interwencji w Afganistanie. Tradycją stały się także organizowane na wzór niemiecki coroczne, antymilitarne Marsze Wielkanocne. Spore zaangażowanie sił poznańskiego ruchu antywojennego skupiło się na protestach i organizacji pomocy podczas wojen prowadzonych przez Rosję przeciwko Czeczenii. Podczas jednej z demonstracji pod Konsulatem Federacji Rosyjskiej w Poznaniu kilku protestujących wdarło się na teren placówki. Ta radykalna akcja pozwoliła nagłośnić problem wojny w Czeczenii nie tylko w Polsce, ale także poza jej granicami

W połowie stycznia 2003 r. narodził się pomysł aby, w sytuacji rosnącego na całym globie ruchu sprzeciwu, zwołać wszystkich mieszkających w Poznaniu przeciwników agresji USA na Irak. Na otwartym spotkaniu poświęconym temu zagadnieniu pojawiło się kilkadziesiąt osób. Zawiązała się Poznańska Koalicja Antywojenna skupiająca środowiska związane z ruchem anarchistycznym, pacyfistycznym i wolnościowym. Nasz plan minimum tj. zorganizowanie dużej, dobrze przygotowanej manifestacji, przekształcił się w ciągłą, kilkumiesięczną kampanię podczas, której organizowano demonstracje, happeningi, wydarzenia kulturalne, wystawę rysunków dzieci z poznańskich szkół pod hasłem "dzieci przeciwko wojnie", reaktywowano Food not Bombs, które cały czas organizuje rozdawanie posiłków na poznańskich ulicach. Nasza działalność zyskała duże poparcie wśród poznańskich środowisk uniwersyteckich, teatralnych jaki i związków zawodowych.

następna »