Powstrzymać eksmisje, uspołecznić politykę mieszkaniową. Oświadczenie

W ostatnich latach gwałtownie wzrosła liczba eksmisji z poznańskich zasobów komunalnych. Był to efekt celowej polityki wysiedleń prowadzonej przez dotychczasowe władze miasta. O ile (wg danych GUS) w 2007 r. wykonano fizycznie 11 eksmisji, to w 2009 r. – 44, w 2011 r. – 140, a w 2013 r. były to już 183 eksmisje. Dodatkowo w tym samym okresie liczba toczących się rozpraw eksmisyjnych wzrosła od 120 w 2007 r. do 431 w 2009 r., 514 w 2011 r. i 602 w 2013 r. Eksmisje nie spowodowały jednocześnie, jak nieraz próbowano uzasadniać, zmniejszenia zadłużenia czynszowego. Było ono bowiem konsekwencją spadku realnych wynagrodzeń wielu grup społecznych, wzrostu bezrobocia (od 2009 r.), a także realnego spadku sum przeznaczonych na dodatki mieszkaniowe.

Uważamy, że polityka masowych wysiedleń, forsowana przez dotychczasowe władze Poznania, nie może być kontynuowana. Potrzebne jest wypracowanie odpowiednich mechanizmów ochrony najniżej uposażonych grup lokatorów. Tymczasem do tej pory wszelkie próby rozmów z władzami miasta na temat kierunków polityki mieszkaniowej były ignorowane lub torpedowane. Przykładowo:

• Nie przeprowadzono, pomimo zapowiedzi, debaty rady miasta na temat kontrowersyjnego projektu osiedla kontenerów socjalnych (pierwsza połowa 2011 r.). Dyrektor ZKZL, Jarosław Pucek, korzystając z poparcia prezydenta Grobelnego i części rady – arbitralnie, ignorując zdanie Przewodniczącego Komisji Gospodarki Komunalnej i Polityki Mieszkaniowej – zadecydował o posadowieniu przy ulicy Średzkiej części zakupionych już kontenerów. Istnieją dowody, że oferuje się je obecnie jako „pełnowartościowe” lokale socjalne, nie tzw. „trudnym lokatorom”, ale lokatorom w ogóle.

• Storpedowano (początek 2012 r.) także inicjatywę tzw. okrągłego stołu społeczno-mieszkaniowego. Inicjatywa ta miała poparcie nie tylko Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów i Stowarzyszenia My-Poznaniacy, ale także Komisji Dialogu Obywatelskiego przy Urzędzie Miasta. Opinie tych gremiów kompletnie zignorowano, a w roli głównej ze strony miasta ponowne wystąpił szef ZKZL Jarosław Pucek.

• Wreszcie warto przypomnieć, iż w kwietniu 2013 r. rada miasta nie uchwaliła strategicznego dokumentu: „Polityka mieszkaniowa Miasta Poznania na lata 2012-2022”. Odrzucono przygotowany przez ZKZL projekt, który został źle oceniony. Miasto obecnie funkcjonuje bez tego dokumentu, choć posiadać go powinno. Dowodzi to ignorowania problematyki mieszkaniowej.

W ostatnich latach głównym odpowiedzialnym za prowadzenie polityki mieszkaniowej był dyrektor (obecnie prezes) ZKZL Jarosław Pucek. Dlatego domagamy się:
• odwołania Jarosława Pucka
• wstrzymania eksmisji
• opracowania nowej polityki mieszkaniowej miasta Poznania, przy współudziale organizacji społecznych i mieszkańców.

Wielkopolskie Stowarzyszenia Lokatorów
Federacja Anarchistyczna s. Poznań